Μασπερό, Γκαστόν Καμίγ Σαρλ

(sir Gaston Camille Charles Maspero, 1846 – 1916). Γάλλος αιγυπτιολόγος ιταλικής καταγωγής. Σπούδασε στο Εκόλ Νορμάλ, από το οποίο αποφοίτησε το 1866. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του επιδόθηκε με επιτυχία στη μελέτη των ιερογλυφικών, ενώ παράλληλα ήρθε σε επαφή με τον φημισμένο αιγυπτιολόγο Εμανουέλ Ντε Ρουζέ. Το 1880 ο Μ. εστάλη στην Αίγυπτο για να διαδεχθεί τον Μαριέτ στη διεύθυνση του Αρχαιολογικού Μουσείου του Καΐρου και συγχρόνως ανέλαβε τη γενική διεύθυνση των ανασκαφών και των αρχαιοτήτων της Αιγύπτου. Τον επόμενο χρόνο ερεύνησε την πυραμίδα του Ούνα στη Σαχάρα, στο εσωτερικό της οποίας βρίσκονται χαραγμένα αρχαία αιγυπτιακά θρησκευτικά κείμενα, και την κρύπτη με τις βασιλικές μούμιες του Ντέιρ ελ-Μπάχαρι· επιπλέον πρωτοστάτησε στον καθαρισμό και στη συντήρηση των ναών του Καρνάκ και του Λούξορ. Παρότι το ενδιαφέρον του ήταν στραμμένο στη μελέτη των θρησκευτικών θεμάτων, ασχολήθηκε και με τα γενικότερα προβλήματα που προέκυπταν από τη μελέτη του αρχαίου πολιτισμού της Αιγύπτου. Χάρη στις φροντίδες του κυκλοφόρησε ο Γενικός Κατάλογος των αρχαιοτήτων του Μουσείου του Καΐρου, ενώ παράλληλα, βάσει των πηγών, οι οποίες ήταν γνωστές έως τότε, δημοσίευσε το πολυσέλιδο έργο με τίτλο Αρχαία ιστορία των λαών της Κλασικής Ανατολής (1899)· στο έργο αυτό ο Μ. συνόψιζε όλες τις πληροφορίες που ήταν διαθέσιμες για τους αρχαίους λαούς της Εγγύς Ανατολής. Προσδιόριζε την αρχαία κοινωνία της Μέσης Ανατολής ως φεουδαρχική και αναγνώριζε την εκτεταμένη χρήση του δουλεμπορίου. Ο Μ. υπήρξε μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας Επιγραφών από το 1883 και μόνιμος γραμματέας της από το 1914. Ανάμεσα στις μελέτες του οι σημαντικότερες τιτλοφορούνται Οι λαϊκοί μύθοι της αρχαίας Αιγύπτου (1882), Οι καταποντισμένοι ναοί της Νουβίας (1910), Δοκίμια για την αιγυπτιακή τέχνη (1912) κ.ά. Επιμελήθηκε επίσης την έκδοση με τον τίτλο Χειρόγραφες σημειώσεις του Σαμπολιόν (1876). Το συγγραφικό έργο του Μ. χαρακτηρίζεται από την εκλαϊκευτική ικανότητα του συγγραφέα.